Με τη "σωματική έκφραση", τα (προ)νήπια προσπαθούν να διερευνήσουν τις δυνατότητες και τα όρια του σώματός τους (σωματογνωσία & βιωματική κινησιολογία) σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε δραστηριότητας. Αποκτούν, έτσι, κιναισθητική αντίληψη, γνωστική οργάνωση της κίνησης και περαιτέρω έλεγχο των κινητικών τους δεξιοτήτων ανάλογα τις απαιτήσεις κάθε κατάστασης (π.χ. γραφοκινητικότητα). 

Το σώμα, λοιπόν, δεν θεωρείται όργανο εκτέλεσης στερεότυπων ασκήσεων, αλλά κυρίως όργανο αντίληψης και έκφρασης με τη συνοδεία μουσικής και χορού.